تاریخچه اینترنت و مخترع آن
سیستم جهانی اینترنت، شبکه‌های کامپیوترهای متصل به هم را تعریف می‌کند. این شبکه‌های کامپیوتر، برای این‌که کامپییوترها را در سطح جهان به هم متصل کند، همگی از پروتکل اینترنت استفاده می‌کنند. این شبکه خود ترکیبی از شبکه‌هایی است که از فناوری شبکه‌های خصوصی، عمومی، آکادمیک، کاری و غیره تشکیل شده است. اینترنت طیف گسترده‌ای از منابع و خدمات اطلاعاتی مانند اسناد، وب، میل‌های الکترونیک و اشتراک‌گذری فایل را شامل می‌شود.
تاریخچه اینترنت به تحقیقات دولت فدرال آمریکا در دهه ۱۹۶۰ بازمی گردد که از طریق شبکه‌های کامپیوتر ارتباطات قوی و کم خطا را راه‌اندازی کردند. اینترنت مدرن از اوایل دهه ۹۰ و از ارتباط شبکه های تجاری و کسب و کار به‌وجود آمد.
بیشتر روش‌های قدیمی ارتباط رسانه‌ای مانند تلویزیون، رادیو، نامه، روزنامه و غیره تغییر شکل داشته‌اند و به نامه الکترونیک (ایمیل)، تلویزیون اینترنتی، روزنامه دیجیتال و وبسایتها تبدیل شده‌اند. روزنامه، کتاب و سایر موارد چاپی، جای خود را به وبلاگ‌ها و وبسایتها داده‌‌اند. اینترنت روش‌های جدیدی از جمله انواع اپلیکیشن‌های پیام‌رسان، فوروم‌های اینترنتی و شبکه‌های اجتماعی را برای تعاملات خصوصی پیاده‌سازی کرده است. با افزایش استفاده از اینترنت پرسرعت و اینترنت ADSL، فروشگاه‌های خرید آنلاین نیز گسترش پیدا کردند و برای مشاغل کوچک تا بزرگ، تبدیل به منبع اصلی درآمد شدند.
اینترنت هیچ دخالتی بر پیاده‌سازی یا سیاست‌های مرتبط با دسترسی به فناوری نداشته است. هر شبکه سیاست‌های خود را به‌طور مجزا انتخاب می‌کند.
مخترع اینترنت
برخلاف فناوری‌هایی از قبیل تلفن، لامپ و غیره، اینترنت تنها یک مخترع ندارد، بلکه در طول زمان شکل گرفته است. اینترنت بیش از ۵۰ سال گذشته در آمریکا به عنوان سلاح دولت در جنگ سرد شروع به کار کرد. سال‌های متمادی دانشمندان و محققان از این فناوری برای ارتباطات و اشتراک گذ‌اری داده‌ها با یگدیگر استفاده کردند.
مجموعه پروتکل اینترنت دردهه ۱۹۷۰ توسط رابرت کان (Robert E. Kahn) ووینت سرف (Vint Cerf) توسعه پیدا کرد و در پروژه آرپنت، تبدیل به پروتکل شبکه استاندارد شد.
رابرت کان مهندس الکترونیگ بود که همراه با وینت سرف پروتکل کنترل انتقال (TCP) و پروتکل اینترنت (IP) را راه‌اندازی کردند که پروتکل‌های اصلی و به‌عنوان هسته اینترنت هستند. ایده اولیه این تکنولوژی زمانی به فکر کان رسید که روی پروژه شبکه ماهواره‌ای کار می‌کرد. او نقش مهمی در پایه‌گذاری معماری شبکه داشت که با استفاده از آن کامپیوترها و شبکه‌های سراسر جهان می‌توانستند گذشته از هر نرم‌افزار و سخت‌افزاری که داشتند، باهم ارتباط برقرار کنند.
ما امروز از اینترنت تقریباً در هر موردی و برای هرچیزی استفاده می‌کنیم و زندگی بدون اینترنت پرسرعت برای بسیاری از مردم غیرممکن شده است.
رشد شبکه
در اواخر سال ۱۹۶۹، تنها ۴ کامپیوتر در آرپانت به بکدیگر متصل بودند، اما در دهه ۷۰، شبکه رشد چشم‌گیری پیدا کرد. در سال ۱۹۷۱ دانشگاه هاوایی و دو سال بعد از آن، دانشگاه لندن و موسسه رویال رادار در نروژ نیز به این شبکه پیوستند. با تعدد شبکه‌های کامپیوتر، یکپارچه شدن آن‌ها به یک «اینترنت» جهانی مشکل‌تر شد.
همان‌طور که در قسمت قبل نیز اشاره شد، در اواخر دهه ۱۹۷۰، وینتون سرف متخصص کامپیوتر، این مشکل را با توسعه راهی برای تمام کامپیوترهای سراسر جهان با استفاده از شبکه‌های جهانی برای ارتباط با یکدیگر حل کرد. او این اختراع را پروتکل کنترل انتقال نامید. بعدها او یک پروتکل دیگری نیز به نام پروتکل اینترنت اضافه کرد.
وب جهان‌گستر
پروتکل سرف اینترنت را به شبکه جهانی انتقال داد. در دهه ۱۹۸۰، محققین و دانشمندان از اینترنت برای انتقال داده و فایل‌ها از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگری استفاده کردند. در هر صورت، در سال ۱۹۹۱ اینترنت دوباره تغییر پیدا کرد. آن سال یک برنامه‌نویس سوئدی به نام تیم برنرز لی، وب جهان‌گستر (www) را معرفی کرد: اینترنتی که تنها فایل‌ها را از یک مکان به مکان دیگر جابه‌جا نمی‌کرد، بلکه تمام محلی از اطلاعات است که هر کسی که از اینترنت استفاده می‌کند، می تواند به آن دسترسی داشته باشد. اینترنتی که ما امروز از آن استفاده می کنیم را برنرز لی به‌وجود آورده است.
از آن زمان تاکنون اینترنت از بسیاری لحاظ تغییر پیدا کرده است. در سال ۱۹۹۲، گروهی از دانش‌جویان و محققان در دانشگاه ایلینویز، مرورگری به‌نام موزاییک طراحی کردند که بعدتر نام نت اسکیپ را به‌خود گرفت. موزاییک روش کاربر پسندی را برای جستجو در وب پیشنهاد می‌کرد: به کاربران اجازه می‌داد تا کلمات و تصاویر را روی یک صفحه ببیند و بتوانند روی هرکدام کلیک کنند. از آن پس، مرورگرها، اپلیکیشن‌ها و شبکه‌های اجتماعی بسیاری تولید شدند که با استفاده از اینترنت پرسرعت به راحتی به هرکدام از آن‌ها می‌توان دسترسی داشت.